Hoe lang en hoe vaak op vakantie?

Dat werknemers (en ook studenten) over het algemeen op vrijdag minder productief zijn dan in het begin van de week, dat is bekend. Het weekend staat voor de deur, maar je moet natuurlijk ook je batterijen eens kunnen opladen. Daarom heeft elke werknemer in België recht op minimum 20 dagen betaald verlof, om even te bekomen van de werkdruk. Voor zelfstandigen is het veel moeilijker om even hun bedrijf achter te laten en vakantie te nemen, maar dat even terzijde.

Hoe lang moet je vakantie zijn om lichamelijk en mentaal afstand te kunnen nemen van een hoge werkdruk? Dat hangt af van meerdere factoren, zoals het soort arbeid dat je verricht, hoeveel verantwoordelijkheid dat je krijgt op je werk, enz. Maar onderzoekers zijn het er wel over eens dat een jaarlijkse vakantie van drie weken ideaal is. De reiziger heeft eerst tijd nodig om "afscheid" te nemen van zijn gewone dagelijkse activiteiten, pas daarna zet de lichamelijke ontspanning zich in. Vooral bij verre reizen zijn één of twee weken te weinig, omdat deze meer aanpassing vragen, aan o.a. het klimaat en het tijdsverschil. Daarbij komt ook nog eens de vermoeiende heenreis, aanpassing aan de omgeving en het eten... Dit kan zelfs tot 7 dagen duren! Natuurlijk is het niet voor iedereen even makkelijk om zomaar 3 weken vrij te kunnen nemen en moet men zich soms tevreden stellen met enkele daagjes. Men raadt allesinds aan om in de vrije tijd het omgekeerde te doen van wat je normaalgezien in je dagelijkse leven doet. Maar de praktijk leert dat niet iedereen zo reageert. Een zakenreiziger die met veel mensen in contact komt, zal op vakantie actie opzoeken en iemand met een (eentonige) bureaujob zal zijn vrije tijd liefst in zijn luie stoel doorbrengen.

Hoe vaak moet je op vakantie? Gekke vraag, want niemand MOET op vakantie, maar mensen hebben wél nood aan rust en ontspanning. Het heilzame effect van vakantie duurt helaas meestal niet zo lang. Uit een onderzoek blijkt dat deze gunstige effecten slechts enkele enkele weken na de werkhervatting blijven hangen. Na drie weken zou deze al volledig uitgewerkt zijn.

Voor de productiviteit is het dus goed om er regelmatig eens tussenuit te knijpen. Wees goed voorbereid zodat je je vooral géén zorgen moet maken over je werk. Je komt tenslotte nooit helemaal tot rust als je het werk niet helemaal uit je hoofd zijt.

Voor reisbureau's zijn deze herhaalde korte tripjes natuurlijk ook interessant. Zoals Travolon al vermeld in zijn artikel "Reisagenten verdienen meer geld" is het belangrijk om te kijken wat men verdient per klant en niet per dossier!

Luchtcruises - dé relevatie?

Steeds sneller en sneller in de toekomst? Nee, want de nieuwe luxe bevindt zich in tijd, rust en stilte. Hoe breng je dit op een vernieuwende manier in het toerisme? Luchtcruises.

Het Britse designbureau Seymourpowell kwam hiermee op de proppen en ontwierp een soort luchtschip, een combinatie van een cruiseschip met alle comfort van een hotel. Men zweeft geluidloos door de lucht met een maximum snelheid van 150 km/u. Daarbij zou het ook zeer milieuvriendelijk zijn, want ze zouden worden aangedreven op zonne-energie en waterstof waardoor ze geen CO2 uitstoten. Samsung is zeer geïnteresseerd in dit concept, dus wie weet worden luchtcruises dé relevatie van de volgende jaren.

Sommigen zouden dit idee vergezocht vinden, maar ik vind het heel normaal dat men op zo'n ideeën komt. Men heeft het luchtruim al verkent met lijnvluchten en charters, maar dan puur als transportmiddel. Nu gaat men deze ruimte leren kennen op een andere, ontspannendere manier. Dan spreek je niet meer over puur transport, maar heb je de accommodatie en allerlei activiteiten inbegrepen. Het gaat hem vooral om de ervaring. Je kan het vergelijken met cruises. Daarbij, de wereldzeeën kent men ook al langer om er OP te varen, maar men begint ook meer en meer de onderwaterwereld te verkennen en hierin toeristische mogelijkheden te zoeken. En niet te vergeten: ruimtereizen. Wat gaat eerst het levenslicht zien: de luchtcruises of de toeristische ruimtereizen? It's all just a matter of time. Geniet ondertussen van het filmpje waarin het project wordt voorgesteld. En geef toe, het ziet er prachtig uit! Ontdek en zie de wereld eens op een andere manier, vanuit een ander standpunt.

Youtube: Seymourpowell Aircruise Concept (http://www.youtube.com/watch?v=bP15Vgt55Gk)

Winterspelen in Vancouver zien zwarte sneeuw

Grote evenementen zoals de Olympische Spelen en de Winterspelen, wereldtentoonstellingen en expo's interesseren me. Niet zo zeer om het sportieve aspect, maar om de economische en toeristische aspecten en gevolgen ervan. Dus na mijn artikel over de Olympische Spelen in Rio de Janeiro, nu een artikel over de Winterspelen in Vancouver!



Voor vele steden zijn de Winterspelen hét evenement van de eeuw, maar het Canadese Vancouver denkt daar heel anders over. Althans de plaatselijke bevolking toch. Zij zien het hele olympische circus liever gaan dan komen. Het stadsbestuur en de overheid proberen de schijn nog hoog te houden met vele reclamecampagnes, maar uit een enquête van het onderzoeksbureau Angus Reid blijkdt dat amper de helft van de inwoners denkt dat de Winterspelen positieve gevolgen zullen hebben voor de stad. Blijkt ook dat hoe dichter we de start van het evenement naderen, hoe negatiever de mensen het ervaren. Bij de Spelen in het verleden in andere organiserende steden was dit telkens net omgekeerd!

De hoofdreden van deze negatieve houding is de enorm financiële kater die Vancouver aan de Spelen zal overhouden. De financiering ervan viel totaal in duigen door de bankencrisis in 2008 en bleef verder afbrokkelen doorheen het crisisjaar 2009. Verschillende grote sponsors haakten af en daardoor moesten het stadsbestuur en de nationale overheid in eigen zak tasten om het tekort bij te passen. Zo komt o.a. het volledige atletendorp volledig op de rekening van de stad, terwijl dit eerst betaald zou worden door sponsors.

Daarbij komen ook nog enkele "rekenfoutjes". Zie hier enkele cijfers... Een paar jaar geleden voorspelde men een kostenplaatje van zo'n 470 miljoen euro, vandaag is dat al opgelopen tot 4,2 miljard euro! De veiligheidskosten werden geraamd op 124 miljoen euro, maar zijn ondertussen al vijf keer zo hoog. En ook de verwachte inkomsten blijken niet te kloppen. Volgens de overheid zouden de Winterspelen de lokale en nationale economie een bedrag van 7 miljard (!) euro opbrengen. Helaas concludeerde een studie dat dit enorme bedrag tot slechts één tiende moet worden gereduceerd. Need to say more? We CAN say more! Het stadsbestuur kondigde ondertussen ontslagen aan bij het eigen personeel. Een doorn in het oog van de man in de straat. Bezoekers vanuit alle hoeken van de wereld worden uitgenodigd en verwend, terwijl de burgers in kou blijven staan.

Net zoals de daklozen en minderbedeelden overigens. Zo werden er in het oosten van de stad (waar de armoede het grootst is) kraakpanden en verkrotte woningen gesloopt, waardoor in één klap 3000 mensen op straat stonden.

Het ongenoegen in de stad is zelfs zo groot dat de openingsceremonie dreigt verstoort te worden door grote betogingen, georganiseerd door versch. actiegroepen waaronder het Olympic Resistance Network.

Deze toestanden doen ontzettend hard denken aan de situatie in Peking (2008). Ook hier werd er geroepen om de mensenrechten te respecteren en om eerst aan het gastland te denken en daarna pas aan de bezoekers. Maar wie kan nu weerstaan aan zoveel aandacht en publiciteit die een evenement als de Winterspelen met zich meebrengt? Ik zal de negatieve aspecten van dit evenementen niet ontkennen, en uiteraard heeft de economische crisis hier nog een duit in het zakje bijgedaan, maar 2010 heeft zijn intrede gedaan, en overal ter wereld beginnen mensen licht aan het einde van de tunnel te zien. Misschien neemt Vancouver nu ook wel zijn tweede adem en kan de hele stad met trotsheid zijn gasten ontvangen bij het begin van de Spelen. Wordt vervolgd?!

Halfuurtje om te ontnuchteren

Vanaf vandaag (29 december) kunnen Franse opstapgangers tot 7u 's morgens de bloemetjes buiten zetten. Om 5u30 kan je nog je laatste drankje bestellen, daarna heb je nog anderhalf uur de tijd om te ontnuchteren want om 7u00 sluit de discotheek pas.

Met deze maatregel wil de Franse regering voorkomen dat men dronken achter het stuur kruipt op weg naar huis of op zoek naar een discotheek die wel nog open.

Volgens de president van Synhorcat (vereniging van horecaondernemers) zal dit het risico op ongelukken op de weg onder invloed van drank verminderen en het zorgt ervoor dat Parijs en andere Franse toeristenoorden meer dynamisch worden.

Dit lijkt mij eerder een soort aanmoediging om dronken achter het stuur te kruipen. Als je er een slagzin van maakt, wordt het dit: "Drink zoveel als je wil, maar stop om 5u30, dan mag je daarna nog autorijden!" Natuurlijk bedoelt de regering dit niet (althans, dat hoop ik toch!), maar het zendt verkeerde signalen uit. Mensen gaan dan misschien geloven dat je echt nog mag rijden. Maar de feiten spreken dit tegen.

Van de BOB-website: De alcohol in je bloed wordt afgebroken aan een tempo van ongeveer 0,15 ‰ per uur. De afbraak gaat dus trager dan de opname en lapmiddeltjes zoals koffie of suikerwater helpen daarbij geen moer. Integendeel, koffie versterkt zelfs het effect van alcohol.

Ook een paar frisdrankjes aan het einde van het feestje zullen de alcohol niet sneller uit je lichaam doen verdwijnen. Om een gehalte van 0.35 mg/liter te elimineren (dus 0,8 promille, het wettelijk toegelaten maximum alcoholgehalte zowel in België als in Frankrijk), heeft je lichaam minstens 6 UUR nodig! Het anderhalf uurtje dat voorzien wordt in Frankrijk valt dus in het niet en het risico van rijden onder invloed vermindert niet bepaald.

Zullen Parijs en andere toeristenoorden er dynamischer op worden? Men zal de party-gangers wel aantrekken, maar als de krantenartikels na het weekend beginnen te verschijnen, zal de regering misschien toch zijn maatregel eens herbekijken. En wat vinden de buurtbewoners er eigenlijk van? Want klagende buren zijn ook niet zo goed voor het toeristisch imago van een stad, hé.

Dus Frankrijk, geef gewoon de duidelijk BOB-boodschap mee: “Glaasje op, laat je rijden!”

De vraagtekens bij de mislukte aanslag

Iedereen heeft ondertussen wel al gehoord van de (godzijdank) mislukte terroristische aanslag op de Nortwest Airlinesvlucht tussen Amsterdam en Detroit van 25 december. De Nederlander Jasper Schuringa overmeesterde de Nigeriaanse terrorist die vlak voor de landing in Detroit het toestel probeerde op te blazen door de springstoffen op zijn been te ontsteken.

De Nigeriaanse terrorist, Abdul Umar Farouk Abdulmutallab vloog met een KLM-vlucht van Lagos (Nigeria) naar Schiphol om van daaruit met Northwest Airlines verder te vliegen naar Detroit. Twee keer liep hij probleemloos door veiligheidscontroles met springstof in zijn kleren genaaid. Niemand hield hem tegen.

Na 9/11 werden overal de veiligheidscontroles verstrengd, maar hoe is dit dan kunnen gebeuren? Natuurlijk is de beveiliging zeer hoog vlak na zo'n aanslag, maar als er na een tijdje niets meer gebeurd en de routine sluipt erin, dan verzwakt de waakzaamheid.

Maar daarbij komen nog een hele hoop andere vraagtekens.

De vader van de dader, gepensioneerd bankier en politicus, had een halfjaar geleden al de Amerikaanse ambassade in Nigeria en de lokale autoriteiten en veiligheidsdiensten gealarmeerd, omwille van zijn zoons steeds extremere religieuze ideeën die een gevaar zouden kunnen zijn. Ondanks deze waarschuwing werd er niets met ondernomen. Er zijn twee soorten "zwarte lijsten" in de VS: een lijst met 4000 verdachte individuen die niet naar de VS mogen vliegen, de zogenaamde "no fly passengers" en een lijst met zo'n 18 000 anderen die eerst een strengere controle moeten ondergaan. Abdulmutallab stond op geen van beiden en verkreeg zonder problemen een visum voor de VS. Wel stond hij sinds november in een database met zo'n 550 000 namen van personen die gelinkt worden met terroristische activiteiten. Begrijpen wie begrijpen kan...

"Zet dan alle 550 000 mogelijke terroristen op de no fly list." Ik denk niet dat dat de beste oplossing is. Als ik dan bv. uw naam opgeef als mogelijke terrorist, dan zou de VS u verbieden om te vliegen zonder enig bewijs van uw schuld. Niet zo ideaal dus. Wel veronderstel ik dat zo'n melding zoals de vader hier gedaan heeft, dat deze serieus genomen wordt, dat de naam op een lijst gezet wordt en onderzocht wordt! Al die 550 000 namen zouden in het systeem moeten opgenomen worden. Van zodra één van die namen incheckt, zou er toch een belletje moeten gaan rinkelen, niet? Daarna een uitgebreide veiligheidscontrole en al wat nodig is om de veiligheid van de passagiers te garanderen. Ook Amerikaans president Obama wil dat de verantwoordelijken voor de veiligheid nagaan wat de zwarte lijsten eigenlijk opleveren. Dat het gebruik van deze lijsten moet veranderen is duidelijk!



Dan rijst er nog steeds de vraag of de Nigeriaan al dan niet door de controles in Schiphol gegaan is. Volgens de geldende procedures wordt elke passagier die op Schiphol overstapt op een vlucht naar de VS, bij de gate vlak voor het instappen opnieuw aan een veiligheidsonderzoek onderworpen. Hierbij worden ook vragen gesteld over de reden van de reis naar de VS.

Volgens de Amerikaanse zender CNN werd hij in Schiphol niet gecontroleerd. Hij is in ieder geval binnen het transitgebied op de luchthaven gebleven en dus niet meer langs de paspoortcontrole geweest.

Volgens de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding (NCTb) is hij toch door een veiligheidscontrole gegaan, die volgens de voorschriften werd uitgevoerd. Hierbij werden geen onregelmatigheden gezien. Maar toch is hij met explosief materiaal in het vliegtuig geraakt. Dus ondanks de correct uitgevoerde controles kunnen toch nog potentieel gevaarlijke voorwerpen aan boord gebracht worden. M.a.w. de huidige beveiligingstechnologie (met o.a. metaaldetectiepoorten) zijn niet voldoende om de veiligheid te garanderen. En de bodyscans dan? Maar daar heb ik het later nog over. De NCTb onderzoekt nu waarom de man niet onderschept is.

De VS heeft na de aanslag alle luchtvaartmaatschappijen en luchthavens wereldwijd opgeroepen tot verhoogde waakzaamheid, vooral voor vluchten richting de VS. Daarnaast heeft de Amerikaanse president Obama al twee onderzoeken aangevraagd naar de procedures die al meerdere jaren oud zijn. In één ervan zullen de veiligheidsprocedures rond de screening van de passagiers worden herbekeken.

Om te voldoen aan de strengere controles heeft men op Schiphol extra beveiligsmedewerkers ingehuurd. Momenteel zet de luchthaven zo'n 50 extra mensen per dag in. Normaal zijn er zo'n 3500 à 4000 beveiligers per dag aan het werk. Dus nu vraag ik mij af: die 50 extra mensen, maken die zo'n groot verschil? En dan heb je nog de reacties in De Telegraaf van (ex-)beveiligers van Group4Securicor (G4S). Zij klagen over het feit dat de verscherpte controles op risicovluchten worden uitgevoerd door beginnelingen, uitzendkrachten met een beveiligingsdiploma waarmee je winkelbeveiliger mag zijn. Fouilleren en hoe je een pistool kan herkennen op rötgenbeelden leert men er in een opleiding van twee weken en dat is het dan. Schiphol wil graag weten waar de fouten zitten in het beveiligingsbeleid, maar de beveiliginsmedewerkers hebben wel moeten tekenen voor zwijgplicht. Nu pas zijn die mensen gaan praten, als gevolg van deze mislukte aanslag. Wanneer laaggeschoold en laagbetaald personeel ingezet wordt voor veiligheidszaken, moet dit ooit wel zorgen voor grote catastrofes. Ik denk dat de resultaten van de komende onderzoeken voor heel wat bezwarend materiaal gaan zorgen! De NCTb gaat samen met de Marechaussee (Nederlands Ministerie van Defensie) nog heel wat werk hebben.

Ook op Brussels Airport werden de veiligheidsmaatregelen verscherpt en wordt er een risico-analyse gemaakt. Iedere passagier naar de VS wordt nu dubbel gecontroleerd: de gewone veiligheidscontrole die alle passagiers ondergaan en een tweede controle waarbij de passagier aan de gate gefouilleerd wordt. Men mag nu ook slechts één stuk handbagage meenemen en deze wordt grondig onderzocht. Hiervoor is meer veiligheidspersoneel nodig. Dat personeel zal weggehaald worden aan andere veiligheidscontroles (voor vluchten die dus niet naar de VS gaan), waardoor de wachttijden daar gaan oplopen. Zolang de veiligheid maar niet mindert op deze vluchten, tengoede van de VS-vluchten, geen probleem. Alles voor de veiligheid, natuurlijk. Als gevolg van deze maatregelingen zal het boarden van het vliegtuig vroeger starten en raadt men passagiers richting VS aan om zeker drie uur voor vertrek van hun vlucht op de luchthaven te zijn.

Al deze maatregelen blijven van kracht t.e.m. 31 december. Wat er daarna gaat gebeuren, hangt af van de besluiten van de Europese Commissie. Deze gaat de veiligheidsvoorschriften op de Europese luchthavens herbekijken. Vorige week werd nog bekend gemaakt dat men vanaf april 2013 terug onbeperkt vloeistoffen mee mag nemen aan boord, maar slechts op voorwaarde dat er vanaf 2013 scanners geïnstalleerd zijn die vloeistoffen op het lichaam kunnen detecteren.

En nu ben ik eindelijk bij de bodyscans geraakt! Ik ben helemaal pro-bodyscan. De bodyscanners schijnen een soort infraroodlicht op het lichaam, waardoor je kan zien wat mensen op hun lichaam dragen. Messen en pistolen die de metaaldetector niet herkent, pikt de bodyscan er zo uit. Er zijn nu al mensen die het helemaal niet zien zitten om "in hun blootje" gezet te worden. Nochtans wordt er heel zorgvuldig met de privacy omgegaan. Gezichten zijn niet te zien en de persoon die de beelden bekijkt zit in een andere ruimte en kan dus niet zien wie er in het apparaat staat. Schiphol is de eerste luchthaven die experimenteert met de bodyscan. Reizigers zijn niet verplicht zich ermee te laten controleren, maar diegenen die het apparaat al gebruikten zeggen het prettiger te vinden dan het handmatig fouilleren. Schiphol wil alle controles met het apparaat uitvoeren, maar dat mag niet van het Europees Parlement, dat vreest voor de privacy van de passagiers. Van privacy gesproken, wist u dat Londen de stad is met de meeste beveiligingscamera's? Steeds meer zien we cameratoezicht in het openbaar leven. Dus eventjes 3 seconden voor een bodyscan "poseren" maakt het verschil niet meer. Wat gaat er nu voor? Je privacy of je veiligheid?

Had zo'n bodyscan dan het explosieve poeder dat Abdulmutallab in zijn ondergoed had genaaid opgemerkt? Dat durft men nog niet garanderen, maar om daar achter te komen, gaat Schiphol die situatie nabootsen.

LibraSol, reizen voor mensen met psychische problemen

Klein vervolg op mijn vorige blogartikel “De reisgekte > De cultuurschok”.

Tijdens mijn speurtocht naar informatie over reizen en psychologische problemen, stuitte ik op de naam LibraSol.

LibraSol is een reismerk van SET-Reizen. Deze Nederlandse reisorganisatie (opgericht in 1996) is specialist op het gebied van begeleide reizen en biedt groepsreizen voor mensen met een speciale zorg nodig hebben.

Mensen die door hun psychiatrische achtergrond (van lichte klachten tot complexe problematiek) niet zelfstandig op vakantie kunnen, kunnen met LibraSol weer zorgeloos reizen, samen met een vast team van coördinatoren (reisleiding). Dit team bestaat uit een tiental pedagogen en (psychiatrisch) verpleegkundigen die samenwerken met ervaren vrijwilligers en stagiairs. Zij streven de visie na om de cliënt op reis te ondersteunen wanneer nodig en hem verder vooral zelf de vakantie te laten indelen zoals hij dat zelf graag wilt.

In het vakantieaanbod biedt men 2 categorieën van begeleide groepsreizen aan:

- Flow: begeleide vakanties met een (vrijblijvend) groepskarakter, voor de reiziger die enige ondersteuning nodig heeft. Het team van psychiatrische verpleegkundigen helpt bij de praktische zaken, maakt sfeer en gezelligheid, biedt structuur en houvast door sociaal contact en organiseert activiteiten en excursies met een vrijblijvend karakter. Daarnaast behoudt de reiziger zijn eigen verantwoordelijkheid en vrijheid om keuzes te maken en wel of niet iets met de groep te ondernemen en de vakantie op zijn manier te beleven.

- Go: begeleide vakanties met een individueel karakter, voor de reiziger die net niet zelfstandig op vakantie kan, maar toch het liefst zijn eigen gang gaat en zelf contact zoekt met de andere reizigers. De invulling van de vakantie is hier volledig op eigen initiatief en naar eigen wens. Ook hier is er ondersteuning van de psychiatrische verpleegkundige waar men altijd op kan regelen bij praktische zaken of een praatje om de patiënt zijn dag te evalueren.

Het aanbod omvat een tiental reizen, van 7 tot 10 dagen, naar Duitsland, Oostenrijk, Spanje, Portugal, Griekenland, Turkije en Kroatië. Prijzen liggen tussen € 850 en € 999.

Ik wist dat er speciale reizen bestonden voor mindervaliden, maar ik wist niet dat dit ook bestond voor mensen met psychologische problemen. Deze reisorganisatie draait al enkele jaren mee (opgericht in 1996), wat dus wil zeggen dat er toch een vraag naar dit soort reizen bestaat. Iedereen heeft recht op vakantie, maar reizen brengt ook nieuwe ervaringen en gevoelens teweeg (zie vorig artikel “De reisgekte > De cultuurschok”). Niet iedereen kan daar even goed mee overweg, voor mensen met psychologische problemen in het bijzonder! Daarom is het een supergoed initiatief om voor een aangepaste en gespecialiseerde begeleiding te zorgen. Ik veronderstel dat als de reiziger/patiënt nog ergens in behandeling is, dat er overleg gepleegd wordt met de behandelende arts over het wel of niet mogen reizen. Hierover heb ik echter geen informatie gevonden op hun website.

Zo, weer een nieuw toeristisch product leren kennen!

De reisgekte > De cultuurschok

De reisgekte, maar niet in de leuke, positieve zin van het woord. Een voorbeeldje uit L’Echo Touristique: een Japanse die de Notre-Dame bezoekt, niets speciaals. Maar een Japanse met verwilderde blik, totaal in extase in het midden van de kathedraal, ervan overtuigt dat zij daar is omdat een stem helemaal vanuit Tokyo haar dat heeft opgedragen… Minder normaal, maar steeds frequenter!

Er zijn inderdaad reizigers die, wanneer ze in contact komen met andere culturen, hun verstand verliezen en zelfs in een waanzinscrisis terecht komen. In de helft van de gevallen gaat het om hevige, acute crisissen, vooral bij jongeren, in landen met een heel verschillende cultuur. Tot nu toe ging het om slechts een klein aantal gevallen, maar dit komt steeds vaker voor. Volgens het Syndicat national des sociétés d’assistance (SNSA) ging het vorig jaar om een stijging van 6,7% van repatriëringen gelinkt aan psychologische problemen. Bij IMA (Inter Mutuelles Assistance) bijvoorbeeld gaat het om 445 patiënten.

In het geval van een crisis wordt er contact omgenomen met de assistentieverlener. Deze neemt op zijn beurt contact op met zijn artsen. Eerst evalueert men de staat waarin de patiënt zich bevindt. Soms is er alleen psychologische bijstand nodig, soms moet de patiënt daadwerkelijk gerepatrieerd worden. Of de kosten hiervan op rekening van de verzekeringsagent zijn, hangt af van het ondertekende contract en van de situatie. Sommige contracten sluiten zulke psychologische gevallen volledig uit, terwijl andere maatschappijen ook het medisch verleden van de patiënt uitspitten. Bij Mondial Assistance bijvoorbeeld, heeft 40% van de gevallen geen psychologisch verleden (of hoe je het ook mag noemen). In de andere gevallen mag de patiënt niet meer gehospitaliseerd geweest zijn in de afgelopen 6 dat hij stabiel is. (Bron: L’Echo Touristique)

Ik vind dat het over best wel veel gevallen gaat! Maar wat veroorzaakt juist deze opwellingen bij sommige reizigers? Met heeft het vooral over “een cultuurschok”. Eventjes onderzoeken…!


Wat?

Als je in een andere cultuur komt, kan je je gedesoriënteerd voelen, ongemakkelijk en in de war. Dit fenomeen noemt men een cultuurschok. Niets nieuws dus…

Hoe ontstaat het?

Een cultuurschok krijg je als je verwachtingspatroon doorbroken wordt. Ieder persoon groeit op in een bepaald cultuur met specifieke gewoontes, tradities, omgangsvormen, normen, waarden… Je leert hoe je je moet gedragen en wat je mag verwachten in een bepaalde situatie. Ga je naar een ander land, dan word je geconfronteerd met een andere samenleving waar voor heel wat zaken andere regels en woontes gelden. Bij élk verschil met je eigen leefwereld, sta je (al is het maar een nanoseconde) verwonderd stil. Al die kleine stops samen vormen de beruchte cultuurschok. Voor de ene reiziger is die al heftiger dan voor de andere.

Kan je een cultuurschok voorkomen?

Vergeet het maar. Er bestaan geen vaccins, pilletjes of zalfjes om dit te voorkomen. Geen foto, reisverslag of reisgids kan je voorbereiden op het moment dat je bv. geconfronteerd wordt met de armoede in een Indische grootstad. Je wéét wel dat het er is, maar dit “live” zien… Dat is een andere koek!

Moet je dan maar de cultuurschok ontlopen en thuisblijven?

Nee, net die schok maakt reizen zo intensief en interessant. Je komt rijker terug van een reis door de vele nieuwe indrukken die je opdoet en door de confrontatie met je eigen cultuur. Je kan de schok wel opvangen. Hoe meer je leert over een bepaalde cultuur, hoe gemakkelijker het zal zijn om die cultuur te begrijpen en je eraan aan te passen. Zoek informatie op, leer een beetje van de taal, leg contacten met de plaatselijke bevolking… Kortom, vertrek met een open geest. Sommige mensen kicken ook net op de cultuurschok. Zij vertrekken het liefst met een blanco blad en willen zich ter plaatse laten verrassen. Geen probleem, zolang je maar respectvol omgaat met de culturele verschillen.

De cultuurschok, zacht of intens, hoort bij het reizen. Laat je er niet door afschrikken, maar zie het als een uitdaging. En vergeet niet… Thuiskomen is vaak de grootste cultuurschok!

Ten slotte, nog enkele tips!

- Je bent in een ander land, aanvaard dat de mensen er andere gewoontes hebben.
- Respecteer verschillen, maar verloochen je eigen afkomst niet. Blijf jezelf.
- Heimwee zal je doen uitkijken naar dingen die vertrouwd zijn, geef daar gerust aan toe.
- Forceer je niet om bepaalde gewoontes over te nemen. Gun jezelf tijd.
- Sta open voor verrassingen. Relativeer de verschillen. Je hoeft niet verkrampt rond te lopen en bang te zijn om iets fout te doen. Voor de locals ben je immers een vreemde gast, ze zullen je “bizarre westerse” gewoontes wel in die context plaatsen. Je vreemde gedrag zal niet zelden een bron van hilariteit zijn.
- Zoek lotgenoten om je ervaringen te delen, maar durf ook uit die vertrouwde kring te breken.
- Informeer je voor je vertrek over het land. Praat met mensen die er al geweest zijn. Zo kan je echt genante situaties vermijden of bepaalde gewoontes al leren kennen.
- En last but not least: geniet van je reis!

(Bron: www.reismicrobe.be)